Δευτέρα 26 Μαΐου 2008
Εξεταστής αλλά ουχί ιερός...
Την Πέμπτη θα πάω στο εξεταστικό κέντρο για να εξετάσω μαζί με άλλους συναδέλφους κάποιους μαθητές που είναι φυσικώς αδύνατοι. Με πήρε τηλέφωνο μία κυρία στις 10.00 το βράδυ (!!!) για να μου πει να πάω. Δεν αρνήθηκα, αλλά δεν έχω πάει ξανά εκεί και δεν έχω πρότερη εμπειρία. Τι πρέπει να προσέξω, υπάρχει κάτι που είναι σημαντικό και πρέπει να το γνωρίζω; Θα εκτιμούσα την άποψη των φίλων συναδέλφων που έχουν πρότερη εμπειρία και θέλουν να τη μοιραστούν.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
1. Είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ να εξετάζουν τέτοιες περιπτώσεις εξεταστές χωρίς σχετική εκπαίδευση.
2. Ελπίζω να μην εχεις πολλούς εξεταζόμενους, γιατί "θέλει το χρόνο του". 5-6 αρκούν.
3. Διάβασε τη σχετική νομοθεσία (σημαντικό).
4. Κάνε ό,τι είναι δυνατόν για να καταλάβεις αν ο μαθητής/τρια ξέρει φυσική, αν έχει ασχοληθεί, αν το παλεύει κλπ. ΕΙΝΑΙ ΜΑΛΛΟΝ ΑΠΙΘΑΝΟ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΜΑΘΗΤΗ.
5. Δώσε όοσο χρόνο χρειάζεται ο μαθητής. Μην βιαστείτε (κι ας είναι μικρή η αποζημίωση). Μπορεί να ειναι πανέξυπνος αλλά να μην καταλαβαίνει τι διαβάζει, να μην μπορεί να κάνει μια απλή πρόσθεση κλπ.
6. Συζητήστε με τον παριστάμενο γιατρό (αν ξέρει κάτι σχετικά)
7. Δείτε και το τετράδιο του μαθητή, κρατήστε μόνο τα θετικά και δείτε μέσα από αυτό που μπορεί να οφείλονται προβλήματα.
8. Συζητήστε με το μαθητή πάνω στα θέματα, διαβάστε τα προφορικά και προσπαθήστε να τον βοηθήσετε να προσεγγίσει τις απαντήσεις από διαφορετικές/εναλλακτικές πλευρές.
9. Είναι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ, είναι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ και, στο τέλος, ΝΑ'ΣΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ, ΘΑ ΒΑΘΜΟΛΟΓΗΣΕΤΕ ΔΙΚΑΙΑ (+-3 μόρια...).
10. Κάποιοι μαθητές με τέτοια χαρακτηριστικά τα 'χουν παρατήσει ώς ασύμβατοι με το σύστημα, πολλοί όμως παραμένουν εξαιρετικοί, με εκπληκτικές δυνατότητες και μπορούν να πετύχουν και το 100. Έχω εξετάσει 3 φορές, βαθμολογώντας από 15 ως 97.
Θα συμφωνούσα με όλα με το συνάδελφο Κοτσάκη, που μίλησε πριν από μένα.
Επειδή εγώ είμαι χρόνια στο κουρμπέτι, θα ήθελα μόνο να προσθέσω μια παρατήρηση.
Όταν μπήκαμε στο σύστημα Αρσένη, αφήνοντας τις δέσμες, ξαφνικά ο αριθμός των προφορικώς εξεταζομένων από 20 άτομα, εκτοξεύθηκε στα 150-200 (στην διεύθυνση ΔΕ που ήμουν). Και προφανώς δεν άνοιξαν τα μάτια τους οι γονείς και ενδιαφέρθηκαν για τα προβλήματα των παιδιών τους.
Η λογική να βρούμε τον παράπλευρο δρόμο, με ότι αυτό σημαίνει, ήταν κυρίαρχη. Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση τείνει να εξομαλυνθεί.
Το πρόβλημα των παιδιών με δυσλεξία είναι πολύ σοβαρό και το εκπαιδευτικό μας σύστημα, το περνάει στα μουλωχτά. Έτσι καλείσαι να εξετάσεις παιδιά που μπορεί να έχουν σοβαρά προβλήματα, αλλά πραγματικά ξέρουν πράγματα και έχουν κάνει σοβαρή προσπάθεια, μαζί με παιδιά που απλώς οι γονείς βρήκαν έναν τρόπο να καλύψουν την αγραμματοσύνη. Και εσύ, πώς κάνεις τη διάκριση; Προφανώς δεν είναι καθόλου εύκολο με τις γνώσεις και την κατάρτιση που έχουμε.
Λοιπόν φίλε Γιώργο, με το χέρι στην καρδιά μπορείς να μην βλάψεις ένα παιδί και ο θεός βοηθός...
Και μην σκεφτείς ότι εγώ δεν έχω τις γνώσεις και δεν πρέπει να πάω, γιατί δυστυχώς η τεράστια πλειοψηφία δεν έχει και όμως θα πάει. Μακάρι να πάνε και άνθρωποι που έχουν ευαισθησία και ας τους λείπει η γνώση...
Ευχαριστώ συνάδελφοι για τα σχόλιά σας. θα διαβάσω την εγκύκλιο για να είμαι έτοιμος και ελπίζω να βαθμολογήσω δίκαια. Η εμπειρία μου είναι μόνο από το σχολείο μου (έκανα μία πρόβα χθες) αλλά καταλαβαίνω ότι θα είναι διαφορετικά τα πράγματα στις εξετάσεις αυτές. Ευχαριστώ και πάλι
Δημοσίευση σχολίου