Σάββατο 10 Μαΐου 2008

Περί Επανάληψης...

Με ρωτούν πολλοί συνάδελφοι αυτές τις μέρες να τους πω καμία ιδέα για το τι πρόκειται να “πέσει” φέτος στις πανελλήνιες εξετάσεις. Ο καθένας μας μπορεί να έχει πολλές ιδέες, αλλά το θέμα δεν είναι ποιο είδος άσκησης πρόκειται να “πέσει” στις εξετάσεις αλλά τι διδάσκουμε στους μαθητές μας, τώρα την ύστατη στιγμή. Πολλοί συνάδελφοι κάνουν το λάθος να ψάχνουν και να διδάσκουν στριφνές ασκήσεις, δύσκολα θέματα, παράξενες περιπτώσεις που όχι μόνο δεν υπάρχει περίπτωση να τις δούνε ποτέ ως θέματα των πανελληνίων εξετάσεων αλλά αγχώνουν με έντονο τρόπο τους μαθητές τους οι οποίοι προφανώς δεν γνωρίζουν να αντιμετωπίζουν αυτά τα παράξενα πράγματα.

ΤΙ ΔΙΔΑΣΚΟΥΜΕ λοιπόν ΣΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΜΑΣ αυτές τις μέρες που διανύουμε πριν τις εξετάσεις;


Διδάσκουμε απλά θέματα που τα γνωρίζουν οι μαθητές. Διδάσκουμε ασκήσεις που περιέχουν βασικές πρακτικές επίλυσης και όχι θέματα αυξημένης δυσκολίας που βρήκαμε τυχαία σε κάποιο βιβλίο ή σε κάποια εφημερίδα (ακόμη και αν μας φαίνονται καλά θέματα). Σε όποια κατάσταση και αν βρίσκεται ο μαθητής, τούτη την ώρα χρειάζεται να νιώσει καλά, να καταλαβαίνει ότι βρίσκεται σε κάποιο συγκεκριμένο επίπεδο και όχι να “χάνει” το φως του και το έδαφος κάτω από τα πόδια του με απίθανα θέματα ή θέματα πολύ αυξημένης δυσκολίας. Κατανοώ ότι υπάρχει η πίεση να μην ξεχάσουμε τίποτα, να τα πούμε όλα στους μαθητές μας αλλά αυτό μάλλον θα τους βραχυκυκλώσει και θα τους προσφέρει περίσσεια άγχους. ‘Ετσι, πρέπει να διερευνήσουμε πχ αν γνωρίζουν τις βασικές αρχές διατήρησης σε κάθε κεφάλαιο, αν ξέρουν να χειρίζονται ένα σύνθετο κύκλωμα LC, να δούμε αν θυμούνται να φτιάχνουν το στιγμιότυπο σε τρέχον αλλά και σε στάσιμο κύμα, αν ξέρουν να χειρίζονται τα διάφορα είδη κρούσεων κά. Συνάδελφοι, δεν υπάρχουν SOS θέματα τούτη την ώρα, αλλά μόνο ηρεμία και σιγουριά που πρέπει να εκπέμπουμε με τη στάση μας, με τα θέματα που κάνουμε στην τάξη, ακόμα και με το βάδισμά μας και την ομιλία μας. Είμαι σίγουρος ότι αν σε όλη τη σχολική χρονιά έχουμε κάνει σωστή δουλειά και έχουμε δώσει τον εαυτό μας, τότε οι μαθητές μας θα εκτιμήσουν αυτές τις στιγμές την κατάσταση της ηρεμίας και της σιγουριάς που θα τους εμπνέουμε.


1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Διδάσκουμε ασκήσεις που περιέχουν βασικές πρακτικές επίλυσης και όχι θέματα αυξημένης δυσκολίας [...]"

Αν και οι λέξεις σας αυτές αποτελούν την άποψή σας για την μεθοδολογία διδασκαλίας που θα πρέπει να ακολουθηθεί λίγες μέρες πριν από την διεξαγωγή των πανελλαδικών εξετάσεων, εγώ προσωπικά βρίσκω μέσα από αυτές μια μεγάλη αλήθεια που θα πρέπει να ακολουθήσουμε γενικότερα στο εκπαιδευτικό μας σύστημα.

Έχοντας υποστεί στην κυριολεξία και εγώ την διαδικασία των πανελλαδικών πριν 5 ακριβώς χρόνια και όντας τώρα τελειόφοιτος του πανεπιστημίου έχω βγάλει κάποια συμπεράσματα για την νοοτροπία που μας "δέρνει" (ας μου επιτραπεί η έκφραση). Κάποιος σαν καθηγητής κρίνεται αν κάνει δύσκολες και πολύπλοκες ασκήσεις με πολλά μαθηματικά - "Ααα, αυτός είναι πάρα πολύ καλός καθηγητής, κάνει ασκήσεις πολύ σύνθετες και δύσκολες. Είναι ο καλύτερος!" - ή σαν μαθητές,από την άλλη,κρινόμαστε από το πόσα καλά και γρήγορα λύνουμε πολύπλοκες μαθηματικές ασκήσεις - "Ααα, αυτός είναι πολύ καλός μαθητής,έλυσε προχτές δυο ασκήσεις υψηλής δυσκολίας. Σίγουρα θα πετύχει!"- αυτά είναι παραδείγματα από την καθημερινή ζωή.

Ένας λοιπόν τέτοιος καθηγητής ξέρει αναμφίβολα πολύ καλά την δουλειά του και ένας τέτοιος επίσης μαθητής έχει κατανοήσει αναμφίβολα την ύλη και την μεθοδολογία που πρέπει να ακολουθήσει. Γιατί όμως τελικά αυτός ο μαθητής όταν θα γίνει σε λίγους μήνες φοιτητής μπορεί να χάσει το ενδιαφέρον του για την επιστήμη, για τη γνώση ή πολύ επιφανειακά,όπως λέγετε, για την "σχολή" του.

Ναι ο πρώτος λόγος είναι αυτός που ακριβώς σας έρχεται στο μυαλό…γιατί πολύ απλά αυτός ο μαθητής δεν πέτυχε σε αυτό που πραγματικά ήθελε. Υπάρχει όμως και μια άλλη σημαντική παράμετρος στην οποία έχω καταλήξει μέσα από την εμπειρία των φοιτητικών μου χρόνων…

Αυτός ο μαθητής τελικά το μόνο που έμαθε στα μαθητικά του χρόνια είναι να αφομοιώνει καλά και να εφαρμόζει μεθοδολογίες επίλυσης προβλημάτων. Δυστυχώς όμως δεν έμαθε ποτέ του και δεν πήρε ποτέ του αυτές τις ικανότητες που του χρειάζονται για να αναπτύσσει κάθε φορά την δική του μεθοδολογία για να φτάσει στην γνώση.

Την παρατήρηση αυτή την κάνω για να πω απλά πως η πανελλαδικές εξετάσεις μας βάζουν στο "καλούπι" των δύσκολων μαθηματικών ασκήσεων και στην προσπάθεια επίλυσής τους, χωρίς τελικά να μας μαθαίνουν την μεθοδολογία να πορευτούμε στο αμέσως επόμενο στάδιο αυτών που είναι η επιστήμη και η ελεύθερη γνώση.

Είναι μεγάλη συζήτηση αυτή που άνοιξα, το ξέρω, αλλά μετά από πέντε χρόνια ακόμα κάτι με πονάει μέσα μου από αυτή την διαδικασία και είπα να το μοιραστώ με εσάς που ηλικιακά είστε καθηγητές μου και είμαι ο μαθητής σας.

Καλή επιτυχία σε όλους, μαθητές και καθηγητές!