Σχόλια για τα θέματα της Φυσικής κατεύθυνσης στις πανελλήνιες εξετάσεις 2008

Τι να πρωτοσχολιάσω; Τη μεγάλη ευκολία των θεμάτων; Την κακή βαθ­μο­δοσία ή τη μη διαβάθμιση που είναι και το κύριο ζητούμενο;

Στο 1^ο θέμα, μπορούμε να πούμε ότι οι συνάδελφοι της επιτροπής εξετάσεων που έγραψαν τα θέματα προσπάθησαν να βρούνε εύκολες ερωτήσεις μέσα από τη θεωρία του σχολικού βιβλίου και ομολογώ ότι τα κατάφεραν. Παρόλα αυτά, ερωτήσεις ό­πως αυτή με το ηλε­κτρο­μαγνητικό φάσμα (ερώτηση 1) το διαμάντι (ερώτηση 5α) και αυτή με τα εγκάρσια κύματα (ερώτηση 5δ) δεν θα έπρεπε να υπάρ­χουν κατά την ταπεινή μου γνώμη διό­τι προάγουν άμεσα την αποστή­θιση.

Στο 2^ο θέμα, και τα τρία υποερωτήματα ήταν μικρής δυσκολίας για τους δια­βα­­σμένους μαθητές. Ειδικά τα υποερωτήματα (2) και (3) ήταν πιο εύκολα και έ­παιρναν και τις περισσότερες μονάδες. Η βαθμοδοσία του υποερωτήματος (3) ήταν παράλογη αφού έδινε σε ένα τόσο απλό θέμα 12 μόρια. Μάλλον τα χάριζε στους διαγωνιζόμενους. Θα μπορούσαν να μοιραστούν στα υπόλοιπα δύο υποερωτήματα ή θα μπορούσε να υπάρχει και ένα τέταρτο υποερώτημα για καλύτερη διαβάθμιση.

Στο 3^ο θέμα, η κλασσική άσκηση πια. Αρχικά ισορροπία και στη συνέχεια «κάτι» κινείται. Το γεγονός ότι η «κατασκευή» αυτή μπήκε στο θέμα 3 ο­δήγησε την επιτροπή εξετάσεων να δημιουργήσει μία απλή άσκηση σε ένα θέ­μα που θα μπορούσε να γίνει αρκετά πιο δύσκολο, όπως θα επιθυ­μού­σαν πολλοί καλά διαβασμένοι μαθητές. Έτσι η άσκηση περιορίστηκε στην ισορροπία του 1^ου ερωτήματος και στην πολύ απλή κύλιση χωρίς ολίσθηση (μελέτη της δυναμικής και της κινηματικής της σφαίρας). Θεωρώ ότι τις 7 μονάδες θα έπρεπε να τις πάρει το α) ερώτημα και όχι το δ) της άσκησης αυτής.

Το 4^ο θέμα, θα μπορούσε να είναι και η 4^η άσκηση του διαγωνίσματος της Α Λυκείου στις προαγωγικές της εξετάσεις εφόσον είχα ένα καλό τμήμα στο σχολείο και είχα διδάξει το θέμα της ελαστικής κρούσης αρκετά διεξοδικά. Η όλη δυσκολία του θέματος αυτού βρίσκεται στο γεγονός ότι η ταχύτητα υ₁΄ πρέπει να αντι­κατασταθεί στους τύπους της ελαστικής κρούσης με το πρόσημο (-). Ίσως για το λόγο αυτό θα έπρεπε να πάρει και τις πιο πολλές μονάδες. Για το δε (δ) ερώτημα τι να πω; Οι περισσότεροι μαθητές στην Α’ Λυκείου θα το έλυναν εν ριπή οφθαλμού. Το 4^ο θέμα δε δικαιολογεί το χαρακτηρισμό του ως πρόβλημα που απαιτεί κριτική σκέψη και αναλυτική μέθοδο, αφού οι απαντήσεις δίνονται με αντικατάσταση των αριθμών σε έναν τύπο και απλά στη συνέχεια γίνεται η επίλυσή του. (αντιγράφω από το προεδρικό διάταγμα για την αξιολόγηση: Το τέταρτο θέμα αποτελείται από ένα πρόβλημα ή μία άσκηση, που απαιτούν ικανότητα συνδυασμού και σύνθεσης γνώσεων, αλλά και την ανάπτυξη στρατηγικής για τη διαδικασία επίλυσής του. Το πρόβλημα αυτό ή η άσκηση μπορεί να αναλύονται σε επιμέρους ερωτήματα).

Γκρινιάζω, αλλά θεωρώ κατάφωρα άδικη την εξέταση που δε δίνει στον καλό μαθητή τη δυνατότητα να δείξει τη διαφορά του, τη δυνατότητα να δείξει ότι διάβασε και σκίστηκε όλο το χρόνο. Θεωρώ κατάφορα άδικη την εξέταση που εξομοιώνει τους καλούς με τους άριστους μαθητές, δηλαδή την εξέταση που δεν έχει τη διαβάθμιση που πρέπει για να ξεχωρίσουν οι άριστοι από τους καλούς και οι καλοί από τους μέτριους. Ο στόχος του 10 μπορεί να επιτυγ­χάνεται αλλά ο στόχος της διάκρισης αποτυγχάνει παταγωδώς με τον τρόπο αυτό. Και για να ολοκληρώσω την άποψή μου, δεν θα υπήρχε κανένα αρνητικό σχόλιο αν έδινε η εξέταση 10 μόρια (στα 100) σε πολύ καλά διαβασμένους μαθητές και όχι σε όλους ανεξαρτήτως τους μαθητές. Είμαι σίγουρος ότι όποιος ψάξει θα βρει και άλλα ψεγάδια για την εξέταση αυτή. Αλλά το μεγάλο ψεγάδι(*), το μεγάλο πρόβλημα είναι αυτό που προκύπτει και από το παράπονο των άριστων μα­θητών. Για ποιο λόγο κύριε καθηγητά εγώ διάβαζα όλο το χρόνο;

Υ.Γ. Δύο ακόμη σχόλια για τα θέματα των πανελλαδικών εξετάσεων από τα blogs των συναδέλφων Βαγγέλη Κολτσάκη και Διονύση Μάργαρη. (ενημέρωση 30/5/08).

(*) Ψεγάδι = ελάττωμα κυρίες και κύριοι αν δεν το ξέρατε.