Η φυσική στην υπηρεσία του κρασιού και της ζωής

Όταν ο Richard Feynman άνοιγε την μποτίλια του κρασιού για να γεμίσει το ποτήρι του, να το αναδεύσει και μετά να μυρίσει αυτή την πανδαισία της συμπαντικής ομορφιάς που περικλείει μέσα του, είναι εκατό τοις εκατό σίγουρο ότι λίγο από το κόκκινο κρασί χύθηκε από το μπουκάλι. Ο καταπληκτικός αυτός δάσκαλος έβλεπε, συσχέτιζε και ένωνε γνώσεις από διαφορετικά πεδία με ένα μοναδικό τρόπο!

Η φυσική έρχεται αρκετά χρόνια μετά την παραπάνω ωδή του Feynman για το κρασί και τη συσχέτισή του με το σύμπαν να διορθώσει αυτή τη μικρή ατέλεια των μπουκαλιών που δεν επέτρεπε στο κρασί να ρέει χωρίς να χύνεται καθώς γεμίζουμε το ποτήρι. Η φυσική των ρευστών μαζί με την αγάπη για το κρασί έκαναν το θαύμα τους!

Ο Daniel Perlman, ένας βιοφυσικός, εφευρέτης και λάτρης του κρασιού, μετά από αρκετά χρόνια πειραματισμού βρήκε τη βέλτιστη λύση!
Σύμφωνα με τον Daniel Perlman, δημιουργώντας μία εγκοπή συγκεκριμένων βέλτιστων διαστάσεων ακριβώς μετά το χείλος του μπουκαλιού δημιουργείται ικανό εμπόδιο στο κρασί ώστε να μη "γλύφει" το μπουκάλι καθώς γεμίζει το ποτήρι, αποτρέποντας έτσι να χύνεται το κρασί.
Το κρασί δεν μπορεί να ανέβει προς την εγκοπή αψηφώντας τη βαρύτητα ούτε μπορεί να "πηδήξει" από το ένα άκρο της εγκοπής στο άλλο, εμποδίζοντάς το με τον τρόπο αυτό να κυλίσει στην κάτω μεριά του μπουκαλιού, οπότε και να χυθεί.

Πηγή: Livescience